Induvinello/O que é o que é? (Três linguas/Tre lingue)

domingo, 30 de outubro de 2016


                                                                             Talian
Due done ze sentàe ntela ombria de una pianta, in questo momento ariva due òmini de lontano, una de lore ghe dize.
- La vien ei nostri genitori, che ei ei nostri òmini ei ze anca noni e genitori dei nostri fioi.

                                                                              Português
Duas mulheres estão sentadas na sombra de uma árvore, nesse momento avistam dois homens que vem se aproximando. Um delas diz.
- La vem nossos pais, que são também nossos maridos, pais e avós dos nossos filhos.

                                                                            Italiano
Due donne sono seduti all'ombra di un albero, nel momento in cui arrivano due uomini . Una di loro dice.
- Sono arrivati i nostri genitori, che sono anche i nostri mariti, e padri e nonni dei nostri figli.



Te sa spiegare la confusion de questa faméia? Scrive qua soto.
Alguém sabe explicar essa confusão familiar? Comente aqui embaixo.
Qualcuno può spiegare quest confusione famigliare? Commento qui sotto.

Per: Jaciano Eccher

Tragédia em família/Tragedia familiare - Piada/Barzelleta

sábado, 29 de outubro de 2016

                                             Português

Numa casinha moravam o casal e seus dois filhos. Um dia a mulher acordou, olhou pela janela e viu que a única vaquinha que eles tinham estava morta. A velha ficou desesperada e se suicidou. Quando o marido acordou e viu a mulher e a vaquinha mortas, não aguentou e teve um ataque cardíaco . O filho mais velho acordou e viu a situação. resolveu ir até o mar para se afogar. Quando chegou na beira d'água, deu de cara com uma sereia: 

- Meu amigo se você fazer sexo comigo cinco vezes seguidas, eu trago todo mundo de volta. o jovem fez amor com ela quatro vez e na quinta vez morreu de fraqueza. Então foi a vez do caçula acordar. Ele foi até a praia e encontrou a sereia.
- Se você fazer amor comigo dez vezes, eu trago todo mundo de volta
- Dez vezes?
- E se você não aguentar assim como a vaca e morrer????


                                Italiano

In una casa viveva la coppia e i loro due figli. Un giorno la donna si svegliò, guardò fuori dalla finestra e vide che la unica mucca che avevano era morta. La vecchia si è disperata e si suicidò. Quando il marito si svegliò e vide la donna e la mucca morta, lei non ha riuscito a stare in piedi e ha avuto un attacco di cuore. Il figlio maggiore si svegliò e vide la situazione. Ha deciso di andare al mare per annegare. Quando raggiunse la riva, si trovò faccia a faccia con una sirena:

- Mio amico, si tu fare sesso con me cinque volte adesso, io porto tutti indietro. il giovane uomo ha fatto l'amore con lei quattro volte e la quinta è morto di debolezza. Poi è arrivato la spiaggia il più giovane  e ha trovato la sirena.
- Se si fa l'amore con me dieci volte, mi mettono tutti indietro
  - Dieci volte?
- Ma e se tu non supportare e morire, così come la mucca????

                                 Talian  

In una pìcola caseta zera da star i sposi e soi due fiói. Un di la fémena se ga svelià e ga vardà fora par la finestra e ga visto la vaca morta. La vècia se ga disisperà e se ga copà. El so omo quando se leva e vede la dona e la bèstia morta ga vignesto un afano el more anca lu. Quando el fiol pi vècio se alsa e vede tuto quelo el va sùito ntel mare per coparse, ma al rivar la el vede una sirena che lo dise:

- Se te fe amore con me sìnque volte adesso, mi te li porto tuti in vita nantra volta.
E lu se taca far amore con ela, ma quando el ze drio far per la ùltima volta lu el more de fiaco che el diventa.
El fiol pi zóvano se alsa, vede ei genitori morti va drito in àcua per catar el fradel, ma quando el riva la el vede la sirena che dize:
- Se ti si bon da far amore con mi diese volte li fào tuti vìvere nantra volta.
E el tozo.
- Diese volte? Ma e se ti non èssere bona de star em pie e morir come la bèstia?

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher.

Pol vegner el "Alo vin" adesso per nantri venessiani

sexta-feira, 28 de outubro de 2016

Questa la go ciavà del Facebook, ntanto ei brasiliani fa onore a le feste del "Zio San", le fidùce dei Stati Uniti nantri venessiani femo la festa dela nostra maniera, rento una botìlia de vin.

Niente contro queste feste, ma secondo me ze ora de sveliarse per le nostre radise, sìpia le radise brasiliane perche siamo fioi del Brasil o sìpia le radise vénete, le radise taliane che ei nostri veci ga portà dela Itàlia rento el so bagàgio.
Si che gavemo la festa dela polenta, la festa del vin, dele paste o dela ùa ma bisogna non soltanto festegiare ma si far ben fato, con onore, con vóia, con el sàngue talian ntele vene.
E per parlar dela festa dela ùa scusa se son sbalià ma toca far una comparassion dele prime feste, quando tuto ga scominsià e le feste de ncói.
Penso mi che la festa dela ùa dei giorni de ncói ze una festa comersial e non cultural, ei ghin porta cantanti de la su del Brasil e se desmentega ei tanti cantori taliani de quá. Le atrassion anca ga cambià tanto. Mi volaria che qualchedun che ga pi spériensa o che vive de pi queste cose scrivesse qualche cosa qua soto, non stamìa preocuparte se non te sè scrivere in talian, scrive dela maniera che te sè o sinò in bresilian, ma scrive qua soto la to idèa sora questa "moderna" maniera de vardar e vìvere el mondo de ncói.

Postagem: Jaciano Eccher.

Filme Arroz Amargo (Riso Amaro) um pequeno resumo

Antes de assistir o filme que você só encontrará aqui em nosso site leia o resumo abaixo:



Bom dia caros leitores do BLOG ITALIANI IN BRASILE, mais um resumo de filme pra você, eu mesmo vi esse filme em italiano e gostei muito, gostei principalmente por ser um filme baseado na história real da Itália na época. Logo abaixo do resumo veja o trailer

Em maio de 1948, com a Itália ainda arruinada pela Segunda Guerra Mundial, a estação ferroviária de Turim recebe um grande afluxo de pessoas, na maioria mulheres. São as lavradoras sazonais de arroz (Le Mondine, clique para saber mais), que durante quarenta dias vão trabalhar na colheita do cereal em condições insalubres, tendo que ficar curvadas e com a água até os joelhos. As mulheres serão conduzidas de trem até a região de Vercelli, no nordeste da Itália, no arrozal da planície do Rio Pó.

No meio do tumulto, o vigarista Walter tenta fugir da polícia com a ajuda da cúmplice Francesca, com um colar supostamente valioso que acabaram de roubar em um hotel. Ali perto, a provocante e ingênua Silvana, trabalhadora veterana e originária de Ferrara, que sonha em ir para a América do Norte e gosta de dançar um ritmo conhecido da época ao som de sua vitrola portátil e mascar goma , acompanha toda a ação do casal de ladrões. 

Quando Walter manda Francesca se misturar com as lavradoras e partir no trem levando o colar, imediatamente Silvana se aproxima dela e faz amizade. Quando Francesca diz que não tem contrato, Silvana a leva a uma dupla de agentes que a aceitam contratar como clandestina. Ao chegarem ao local de trabalho, as lavradoras são colocadas em alojamentos anteriormente ocupados por soldados, que estão de saída. Um deles, o sargento Marco, que deseja deixar o exército, conhecia Silvana e tenta convencê-la, ao se reencontrar com ela, a ir embora com ele. Mas a moça só está interessada no colar e em Walter, que apareceu na lavoura para se encontrar com Francesca. 

Já Francesca se interessa por Marco e tenta avisar Silvana sobre Walter, mas a moça continua com seus sonhos de deixar de ser lavradora.Como sempre existiram as pessoas tentando se dar bem sem trabalhar, nesse filme não é diferente, uma tentativa de roubar a carga de arroz.... Bem é melhor que você veja o filme.
Fonte: Wikipédia/Complementos e postagem: Jaciano Eccher

Per vedere in italiano cliccare qui.

Film Riso Amaro una pìccola sintesi

Un bello film italiano per si vedere, raccontando la stòria stesso come era la vita dell'Ialia in quel tempo e in questo posto.

Para ver o resumo desse filme em português, e o trailer, clique aqui!

Maggio 1948. Alla stazione ferroviaria di Torino, mentre sono in formazione i treni delle mondariso, le lavoratrici stagionali che da tutta Italia partono per Vercelli durante la stagione del trapianto e della monda delle piantine in risaia, due poliziotti in borghese sono fermi ad aspettare. Devono arrestare Walter Granata, un pregiudicato che riesce però a sfuggire alla cattura.

Inseguito dagli agenti, Walter incontra sul binario una ragazza di nome Francesca, le impone di nascondersi sul treno delle mondine. Improvvisa un ballo con un'altra ragazza che in attesa del treno ha messo musica da danza sul giradischi, poi deve fuggire di nuovo perché i poliziotti sono alle sue
calcagna.

Francesca sale sul treno e viene avvicinata dalla ragazza del giradischi, che si presenta come Silvana Meliga, di Ferrara. È una veterana della stagione di monda, che si spende con un “caporale” perché Francesca possa essere avviata al lavoro come clandestina, anche senza avere in mano un contratto di lavoro con un padrone.

Al loro arrivo alla cascina di destinazione, le donne vengono ospitate nelle camerate lasciate libere dai militari di leva che vi si trovano acquartierati provvisoriamente. Tra loro, il sergente Marco Galli rimane colpito da Silvana; tra le due donne non è però la bella ferrarese a subire il suo fascino, bensì Francesca. Da quando l'ha vista insieme a Walter alla stazione ferroviaria, Silvana la tiene d'occhio e si rende conto che nasconde qualcosa; approfittando della sua assenza per un momento, trafuga un involto da sotto la coperta del pagliericcio di Francesca.

Già dal primo giorno nascono attriti con il padrone, che non vuole problemi con la Camera del Lavoro e decide quindi di rimandare a casa le clandestine senza contratto. Francesca non può però permettersi di allontanarsi, deve recuperare quello che Silvana le ha trafugato; convince anche le altre irregolari a resistere. Secondo il “caporale”, le donne possono provare a essere assunte dimostrando di lavorare più sodo e più in fretta delle regolari; per questo si scatena in risaia una competizione tra due squadre di mondine, con Francesca e le sue in vantaggio.

Silvana, preoccupata, soffia sul fuoco e addita le irregolari come crumire che danneggiano il lavoro delle regolari a contratto. In risaia inizia una lotta furibonda tra le donne, Francesca a mal partito deve fuggire, inseguita. Il sergente Marco, che passa sulla strada insieme ai suoi soldati, riesce a far ragionare le donne e placare gli animi; le lavoratrici si rendono conto che sono tutte spinte dal medesimo bisogno, e le regolari si fanno carico di imporre al padrone di ingaggiare le irregolari.

Mentre le donne si recano in massa dal datore di lavoro, ha luogo un confronto tra Francesca e Silvana; quest'ultima accusa la prima davanti a Marco di essere la ladra della collana milionaria di cui parlano i giornali, sottratta in un albergo di Torino; invece di denunciarla, Marco la lascia andare. Adesso però le due donne sono legate da un segreto. Pentita di quello che ha fatto, Silvana diventa amica di Francesca e si fa raccontare da lei la sua vita sfortunata. Rimasta incinta di Walter, la donna ha dovuto provvedere perché lui non vuole bambini; era lei che manteneva l'uomo lavorando come domestica in casa di padroni ricchi. È a loro che ha rubato la collana.

La sera, al termine della faticosa giornata di lavoro, le mondine scavalcano il muro di cinta della cascina per andare a ballare nel bosco. Francesca le segue e scopre che sono tutte in cerchio, insieme ai braccianti e ai militari, a guardare Silvana che balla il boogie-woogie. Rimane sbalordita perché la ragazza ha di nuovo sottratto la collana dai suoi bagagli e la sta sfoggiando al collo. Improvvisamente compare sulla scena, tra gli spettatori, Walter; Francesca lo accusa di imprudenza ma lui sembra molto preso da Silvana e il suo ballo. Come in precedenza alla stazione, scende in pista e danza con la bella mondina. Sopraggiunge Marco con i commilitoni,che, come vede il monile al collo di Silvana perde le staffe e gliela strappa di dosso. Marco e Walter si azzuffano, il sergente ha la meglio; Francesca, che ha raccolto la collana da terra, trattiene Walter che sfodera il coltello. A questo punto lui le rivela che il gioiello è solo una copia dell'originale, tutti i giornali hanno riportato la notizia.


Walter si nasconde nel magazzino del riso, Francesca gli porta da mangiare una parte della propria razione, ma Silvana la sta spiando. L'uomo sorprende dei ladruncoli che sottraggono qualche sacchetto di riso e propone loro di fare un grande colpo, organizzarsi per portarne via a tonnellate con i camion che verranno a riprendere le mondine per portarle alla stazione. Francesca subodora qualcosa, e inoltre ha finito di essere succube dell'uomo: forse grazie all'amore che poco alla volta scopre per Marco, non subisce più il fascino di Walter.

Inizia a piovere, i lavori in risaia si fermano, le mondine rimangono chiuse nelle camerate. Ogni giorno fermo è un giorno in meno di paga. Dopo avere spiato i movimenti di Francesca, Silvana s'introduce nel magazzino dove incontra Walter. L'uomo le parla della possibilità di un'altra vita insieme, una vita di agiatezza nella quale non c'è bisogno di lavorare, lei si lascia tentare ma non gli si concede.

La pioggia giunge al sesto giorno consecutivo, le mondine esasperate decidono di andare comunque in risaia, coperte da impermeabili di sacco, e si mettono a lavorare sotto il tempo inclemente. Tutte cercano Silvana, ma la ragazza ha incontrato sulla via dell'argine Walter, che dopo avere alzato le mani su di lei la violenta ai piedi di un albero. Silvana diventa completamente succube di Walter; l'uomo le dice di amarla in presenza di Francesca, che si è invece liberata dalla sua nefasta influenza e capisce che l'uomo sta tramando un brutto tiro.

Nel frattempo, i quaranta giorni dalla stagione della monda sono terminati, alla cascina si organizza una festa danzante per l'addio alle ragazze. È questo momento di confusione che Walter ha scelto per portare a termine il colpo, ma ha bisogno della complicità attiva di Silvana. Le chiede di aprire le rogge che portano acqua alle risaie per inondare i campi e distrarre l'attenzione dal magazzino. Come pegno d'amore le regala la collana; Silvana è l'unica a non sapere che è falsa.


È la sera della festa. Un'alta impalcatura è stata montata per i musicisti e come podio, e anche un pontile per ballare sopra l'acqua. Le mondine proclamano per acclamazione Silvana “Miss Mondina 1948”, ma subito dopo la ragazza scompare con la sua corona di carta argentata e corre a aprire le chiuse delle rogge. L'acqua irrompe nei campi di riso, rischiando di travolgere le spighe ancora fragili. Si diffonde l'allarme, tutti corrono attraverso le risaie allagate per chiudere le saracinesche e rifare a mano gli argini. Nel frattempo Walter e complici sono al magazzino per riempire i camion.

Francesca però ha subodorato il complotto. Appena Silvana scompare dalla festa, la segue nelle risaie. Qui incontra Marco fresco di congedo, che torna a casa con il suo sacco in spalla dopo dieci anni di servizio militare. Gli chiede aiuto, ma lui cede solo quando si rende conto del grande pericolo per le coltivazioni. Intanto nella cascina, i complici si danno alla fuga con i camion. Walter e Silvana si nascondono nella macelleria della cascina, Marco e Francesca li seguono. Qui ha luogo l'ultimo, drammatico confronto. Entrambi gli uomini sono armati, ma Marco viene ferito alla spalla dal lancio di un coltello, e Walter si prende un proiettile nel fianco. Adesso sono le due donne a prendere le due pistole.

Silvana impugna maldestramente la sua, è in lacrime, Walter la incita a sparare. Francesca la affronta a viso aperto e le dice la verità; quando scopre che la collana è falsa, Silvana comprende che ha finora vissuto su una tragica illusione, e spara a Walter.

Senza che possano fermarla, la ragazza esce dalla macelleria e si arrampica sull' impalcatura predisposta per il ballo. Francesca la segue, ma è troppo tardi: la mondina si getta nel vuoto.

Il mattino seguente, mentre i carabinieri posano una coperta sul corpo di Silvana, le mondine sono tutte in attesa di partire con i camion e tornare a casa. Una per una aprono i sacchi di riso ricevuto per salario e ne spargono un pugno sul cadavere di Silvana, come estremo omaggio, fino a ricoprirlo. Marco, con il braccio al collo per la ferita, si allontana insieme a Francesca. Per i due inizia una nuova vita insieme.

Fonte: Wikipédia/Pubblicazione: Jaciano Eccher

Cose de taliani antighi - Veja fotos de casas, carros e objetos que hoje não existe mais.

quinta-feira, 27 de outubro de 2016

Vardé sol queste cose dei nostri veci che ncói non ghe ze piu, come case, la "linha"(ônibus), e tantre altre cose.Tante de queste imagine sono state cavade dela pàina Stòrie dei Véneti in Brasile sul Facebook.


Casa típica dei nostri imigranti, magari ncói poco se vede de queste. Questa qua ze de Cotiporã-RS


Por:Vander Vazzoler
Questa zera la ligna che féa il giro a un per de ani, questo ghin féa la ligna Farroupulha-RS - Caxias do Sul-RS

Por:Vander Vazzoler
E questi ritrati de faméia in bianco e nero? Chi lo ga casa? Questa ze dela faméia Anghinoni Sicuramente fata in 1915. Lori gièrano de Nova Roma do Sul.

Por:Vander Vazzoler

Varda che ghin gera anca case fate con sassi, questa ze le prime case fate per i nostri veci in Nova Veneza-SC
Vander Vazzoler
E questi "garrafoni" con el sestel de strope o de taquara. In verità me ga mancà el nome de quel "Botiglion" grando. Qualchedun si ricorda?
Por: Vander Vazzoler
Le cesete e ei capitèi dove ei taliani ndéa far la prèdica per domandar bona salute, bona vendémia e racolta e anca per ringrassiar tuto che belche lori gavéa.

Por: Panoramio Fotos
E questo "paiol' vècio come la me nona? Quanta nostalgia anca dei tempi de tosatèi ndar giogar li rento ntéi giorni de piova.
Por: Panoramio Fotos

Le "Case de comèrsio" che gavéa un puo de tuto per vender.

Por: Panoramio Fotos
E questa giunta de bo che ga giutà tanto ei nostri taliani versando la tera e a lo stesso tempo versando la soferensa in càmbio de una vita piu degna.

Foto: Jaciano Eccher
E per ùltimo questo ritrato, tu sei forsi drio pensar. Ma cosa ga de antico o che non ghe ze piu in questo ritrato? Mi te digo. Non ghe ze piu la amicìssia, ei momenti in faméia, non come sti ani in drio.

Por: Vander Vazzoler.

Quer aprender falar TALIAN? Clique aqui para saber mais.
Gostou? Compartilhe e comente aqui em baixo.

Postagem Jaciano Eccher.

Sotto il sole della Toscana/ Sob o sol de Toscana - Resumo de um bom filme italiano

quarta-feira, 26 de outubro de 2016

Deixo aqui uma dica de filme, para quem gosta de um bom filme romântico com cenários incríveis da Itália sem dúvida esse é um bom filme.

                                                                                       Resumo em português

O filme conta a estória de uma mulher que foi traída por seu marido e estava sofrendo com a separação. Uma amiga, percebendo sua depressão, lhe dá de presente uma viagem para a Itália, na cidade de Toscana. Ao chegar lá, devido a vários ‘sinais’, a protagonista Francisca resolve comprar um casarão antigo, gerando duas expectativas – confessadas ao corretor que se tornara seu amigo -: realizar um casamento e transformar o casarão abandonado em um lar, abrigando uma família.
.
Devido à solidão e a falta de perspectiva de encontrar um sincero amor entregou-se ao desânimo. Porém, aparece na trama uma mulher – meio louca, que se torna sua amiga, e lhe dá vários conselhos, e um deles é que volte à normalidade de sua vida, não pensando no futuro mais vivendo o presente. Acatando o conselho, Francisca se envolve com a reforma da sua nova moradia, criando laços de amizade com os trabalhadores contratados para tal serviço. Um certo dia percebe que o lustre da sala precisa de peças e vai ao centro da cidade à procura do material e lá encontra o Marcelo, um rapaz belíssimo, com quem acaba vivendo um lindo romance. Ao retornar para casa, feliz e realizada, já tendo combinado um novo encontro para o final de semana, tudo lhe parece que voltou aos eixos.

No dia do reencontro, quando estava saindo de casa, recebe a visita de uma amiga, grávida – a mesma que lhe presenteara a viagem – que havia sido, também, abandonada. Então, decide ficar para apoiar a amiga, ficando à sua disposição até o nascimento do bebê, após alguns meses. Quando tudo parece está resolvido, decide ir ao encontro do seu amor; mas, para a sua surpresa, ele está com outra pessoa. Francisca volta arrasada para casa.
.
Chegando, encontra outro problema. Um dos seus ajudantes, um jovem polonês, está vivendo um namoro proibido, pois os pais da namorada não aceitam o casamento dos dois por este não ser italiano, nem ter uma família. Irritada com a situação e por se ver envolvida a contragosto, procura os pais da moça intercedendo pelo namoro, assumindo o rapaz como seu parente. Os pais cedem e marcam o casamento dos jovens.
.
Francisca dispõe a sua casa para a realização do casamento e no dia, observando a alegria dos noivos e a felicidade da sua amiga com seu filhinho, percebe, após um comentário do seu amigo corretor, que havia realizado seus dois pedidos: sua casa ser palco de um casamento e abrigar uma família. Não era como esperava, ou havia pensado, porém, sentia muita paz interior. Recolheu-se a um canto do jardim e ficou meditando até que uma joaninha (que na trama simbolizava a realização de um desejo) é retirada do seu braço por um rapaz, que no futuro vem a ser o seu grande amor.

Traduzione per l'italiano

Il film racconta la storia di una donna che è stata tradita dal marito e soffriva per la separazione. Un'amica, vedendo la sua depressione, li regala un viaggio in Italia, nella città di Toscana. Una volta lì, a causa di vari "segni", Frances protagonista decide di acquistare una vecchia casa, creaando li due aspettative - ha confessato al agente immobiliare che è diventato suo amico -: tenere un matrimonio e
trasformare il palazzo abbandonato in una casa, per ospitare una famiglia.

A causa della solitudine e la mancanza di prospettive di trovare un vero amore ha cominciato il sconforto. Tuttavia, in la trama appare una donna - un po pazza, che diventa la suo amica, e li dà un sacco di consigli, e uno di loro è quello di tornare alla vita normale, non pensare al futuro invece vivere nel presente. Accettando il consiglio, Frances si è coinvolta con la ristrutturazione della sua nuova casa, la creazione di amicizie con i lavoratori assunti per tale servizio. Un giorno si rende conto che il lampadario della stanza aveva bisogno di parti e lei allora va al centro della città in cerca di materiale e trova Marcelo, un bel ragazzo, che finisce per vivere una bella storia d'amore. Dopo il ritorno a casa, felice e soddisfatta, avendo già conbinato un nuovo luogo di incontro per il fine settimana, gli sembra che tutto sia tornato al normale.

Il giorno dell ricongiungimento, quando stava lasciando a casa, riceve la visita di una amica incinta, la stessa che gli aveva dato il regalo del viaggio, anche lei era stata anche abbandonata. Poi decide di rimanere con lei per aiutarla fino la nascita del bimbo dopo pochi mesi. Quando tutto è risolto, decide di incontrare il suo amore; ma, con sua grande sorpresa, lui era gia con'altra donna. Frances ritorna molto delusa a casa.

Arrivando casa trova un altro problema. Uno dei suoi aiutanti, un giovane polacco, sta vivendo una passione proibita perché i genitori della ragazza non accettano il loro matrimonio per non essere italiano, o avere una famiglia. Irritata dalla situazione e diventata coinvolta a controvoglia lei cerca i genitori della ragazza intercedendo per il corteggiamento, hanno accetato il ragazzo come il loro parente. I genitori cedono e segnano il matrimonio dei giovani.

Frances presta la sua casa per fare il matrimonio, guardando la gioia della coppia e la felicità della sua amica con il suo bambino, si vede, dopo parlare con il amico agente immobiliare, che aveva tenuto le sue due richieste: la tua casa è stato il posto di un matrimonio e anche una casa di famiglia. Non è stato come il previsto, o aveva pensato, però, si sentiva con un sacco di pace interiore. E seditaa l'angolo del giardino e stava meditando fino a quando una coccinella (che nel film simboleggia il compimento di un desiderio) è stato rimosso dal suo braccio da un ragazzo, che nel futuro veniva a essere il grande amore della suo vitta.

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher.

Libertà/Liberdade - Música de Albano e Romina Power

Para ver letra e tradução de outras músicas, clique aqui.
Para baixar essa música, clique aqui.


Italiano

Scende la sera sulle spalle di un uomo che se ne va
oltre la notte, nel suo cuore un segreto si porterà
tra case e chiese una donna sta cercando chi no c’è più
e nel tue nome quanta gente non tornerà

Libertà quanti hai fatto piangere
Senza te quanta solitudine
fino che avrà un senso vivere
io vivrò per avere te
Libertà quando un coro sálzerà
canterà per avere te.

C’è carta bianca sul dolore e sulla pelle degli uomini
cresce ogni giorno il cinismo nei confronti degli umili
ma nasce un sole nela notte e nel cuore dei deboli
e dal silenzio un amore rinascerà (cercando te)

Libertà...

Tradução para português


Desce a noite sobre os ombros de um homem que vai partir.
Enquanto a noite em seu coração um segredo levará.
Entre casas e igrejas uma mulher está procurando quem não está mais.
E em seu nome quanta gente não voltará.

Liberdade, quantos você fez chorar.
Sem você, quanta solidão!
Até quando terá um sentido viver
Eu viverei para ter você.
Liberdade quando um coro se levantará
cantará para ter você. 

Tem carta branca sobre a dor, sobre a pele dos homens.
Cresce a cada dia o cinismo em relação aos homens.
Mas nasce um sole na noite, no coração dos fracos.
E do silencio um amor renascerá. (Buscando você!)
Liberdade...

Tradução e postagem/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher.

La Piscina piena de bisse - Uma piada em talian, com áudio para baixar pra você usar no seu programa de rádio

terça-feira, 25 de outubro de 2016

Ascolta questa storieta che ga sucesso con el nono del nostro programa talian ntela ràdio. E se te si un presentador de programa sbàssela per dopo rider con i tuoi ascoltatori, per sbassarla bisògna spunciare qua.
 .

Para baixar e também ouvir essa piada clique no link acima (spunciare qua), se quer aprender falar, ler e escrever em talian clique aqui para maiores informações.

Come perdere l'ànima/ Como perder a alma - Resumo de livro italiano que se passa no Rio de Janeiro

segunda-feira, 24 de outubro de 2016

                              Tradução para português
Clique nessa imagem para conhecer um blog só com livros e filmes
Conheça uma história criada por um escritor italiano, mas o cenário é na cidade brasileira do Rio de Janeiro. A história se chama "Como perder a alma", e o escritor é Matteo Gennari, veja um pequeno resumo.

...Andrea é um imigrante italiano que atua como motorista para outros empresários italianos, ricos e poderosos; Ele encontrou este trabalho graças à ajuda e influência de seu pai e, aparentemente, leva uma vida boa; Ele também é casado com Iasmine, uma brasileira,  ele ainda tem três filhos, Jaco e Nina (mas não são seus filhos biológicos, mas o resultado de um casamento anterior de Iasmine) ea pequena Lili, a preferida do pai.

Andrea leva todos os dias seus superiores, sofre com a indiferença, a arrogância, a atitude de silêncio daqueles que acreditam ser maiores e não dirigem a palavra ao motorista; mas Andrea também os transporta na vida dupla destes homens chatos aparentemente inocentes, que muitas vezes pedem ao motorista para levá-los para a casa de sua amante de plantão.

Em suas voltas de trabalho e falando com o seu colega Toni (o único com quem ele mantém, no profissional, uma espécie de relacionamento amigável), Andrea passa a conhecer uma prostituta local, Dejanira, que é a favorita dos ricaços  para o qual ele trabalha.

Lentamente, Andrea é pego pela obsessão de pensar sobre o que aqueles homens em ternos fazem em casa com Dejanira, e entre uma espionagem e outra com binóculos e viagens diárias com sua imaginação fértil, enche a mente de Andrea com fantasias sexuais e não somente.

Sendo cada vez mais devastado pela inveja sem fim para uma espécie de vida dupla que ele não pode ter, Andrea frequentemente se encontra tendo pensamentos horríveis e loucos, onde toda a raiva, a frustração, o ódio ... crescem sem medida dentro dele, como um animal que a cada dia  cresce e fica mais feroz , e que possivelmente  "rasgará" sua alma, rasgando pedaço por pedaço.

Mas  não apenas o ódio e a inveja crescem dentro dele, mas também o amor pela desconhecida prostituta Dejanira, que ele gostaria de possuir como fazem seus desprezíveis passageiros.

No entanto, Andrea não decide seguir o exemplo dos homens ao seu redor, ele não vai enganar a sua esposa, a qual sente amor, e nem seus filhos, que também os ama.

Nesses momentos em que ele se encontra pensando obsessivamente nesses fatos, Andrea tenta convencer a si mesmo que ele não é como os outros:

"... Eu tenho alma. Para perder eu teria que matá-la. Mas eu não vou fazer isso. Eu não me perdoaria. Deus não iria me perdoar. Eu acredito em Deus. Eles não.".

O que está faltando em nosso italiano para ser feliz?

" Somos uma família feliz ", disse minha esposa." E muitos nos invejam, você não acha? "Eu estava tão acostumado a invejar os outros que eu nunca tinha acreditado que alguém me invejaria. Oh a minha família. "Em que sentido?", Pergunta. "Um monte de pessoas não têm o que nós temos."Olha para ela enquanto filosofava, com uma cerveja nas mãos. "Não se amam. Eles nem conseguem criar os filhos. Não vá à igreja no domingo ... "Yasmine era superficial. Porque nós íamos à igreja aos domingos regularmente. Lhe bastava apenas um gole de cerveja e ela se sentia perfeita. Depois de três latas me declarou amor eterno. "Sim, Andrea. Eles não são unidos. Eles não são sinceros. Eles são seres miseráveis. Invejosos como lagartos. "" Porque os lagartos? ", Pergunta. "Porque sim", respondeu ela. "

... Lhe diz sua esposa, Andrea, gostaria de acreditar, mas existe esse lado escuro, dentro dele, gritando, gritando para sair.
Andrea tem dupla personalidade: a do modelo de marido / pai e a oculta, o infractor que vai até as prostitutas, mesmo que com apenas uma delas: a brasileira Dejanira.

Enquanto isso, sua mente processava pensamentos perversos e doentes, gerando frases desconectadas e quebradas, como ele e a sua própira alma, a sua mente, que parece perder-se entre as ruas confusas do Rio.
Abastecendo outros pensamentos se adiciona a notícia de vários assassinatos, incluindo o de um dos funcionários da empresa para a qual ele trabalha; mas como parte da narrativa estas mortes são secundárias, porque em meiio a este Rio caótico e cheio de contradições, belezas e tentações, existe para nós leitores só ele, Andrea, frustrado e preso em suas vidas e no seu trabalho anônimo. muito normal para vê-lo feliz.

Apenas Dejanira pode dar-lhe o que ele quer: agora esta ideia se enraizou na cabeça conturbada de Andrea, que é susceptível de cair em um vórtice de fixações e morbidade perigosas ...

Andrea conseguirá ficar fundamentado na realidade, preservando a sua alma, ou agradarà seus instintos e fixações, perdendo-a?

Você ficou interessado nesse livro? Entre em contato com nosso blog que passamos maiores informações, temos o contato do escritor na Itália  o livro é em italiano, não tem tradução.

Postagem e tradução do resumo/Pubblicazione e traduzione della recensione: Jaciano Eccher.

La sintesi in lingua italiana è stato estratto del Blog Chicchi di Pensieri, cliccare per sapere.
                                                                                   

                                                         Italiano

Conosca un racconto di uno scrittore italiano, ma l'ambiente è nella città brasiliana di Rio de Janeiro. La storia si chiama "Come perdere l'anima", e lo scrittore è Matteo Gennari, vedere un breve riassunto.

...Andrea è un immigrato italiano che fa da autista ad altri italiani, imprenditori ricchi e potenti; ha trovato questo lavoro grazie agli aiuti e all'influenza del padre e apparentemente conduce una vita soddisfacente; è anche sposato con Iasmine, una brasiliana, e con lei ha tre figli, Jaco e Nina (che però non sono suoi figli naturali, ma frutto di una precedente relazione di Iasmine) e la piccola Lilì, la prediletta di papà.

Andrea porta a spasso ogni giorno i suoi superiori, ne subisce l'indifferenza, la spocchia, l'atteggiamento arrogante, i silenzi di chi si ritiene superiore e non si abbassa a rivolgere la parola all'autista; ma Andrea porta a spasso anche la doppia vita di questi uomini boriosi solo apparentemente irreprensibili, che spesso e volentieri chiedono all'autista di accompagnarli a casa dell'amante di turno.

Nei suoi giri di lavoro e parlando col collega Toni (l'unico col quale intrattiene, nell'ambito professionale, una sorta di rapporto amicale), Andrea viene a conoscenza di una prostituta del posto, Dejanira, che è la preferita da tutti i ricconi per i quali lui lavora.

Pian piano, Andrea si fa prendere dall'ossessione al pensiero di cosa facciano questi uomini in giacca e cravatta a casa con Dejanira, e tra una spiata col il binocolo e viaggi quotidiani con la sua fervida immaginazione, la mente di Andrea si riempie di fantasie erotiche e non solo.

Essendo sempre più devastato da un’invidia inesauribile per un tipo di doppia vita che lui non riesce ad avere, Andrea si ritrova spesso a fare pensieri macabri e folli, in cui tutta la rabbia, la frustrazione, l'odio... crescono a dismisura dentro di lui, come una bestia che giorno dopo giorno si fa sempre più grande e cattiva, e che rischia di "rosicchiargli" l'anima, strappandogliela pezzo pezzo.

Ma non sono solo odio e invidia a crescere dentro di lui, ma anchel'amore, quello per la sconosciuta prostituta Dejanira, che lui vorrebbe possedere come fanno i suoi abietti passeggeri.

Eppure Andrea non si decide a seguire l'esempio degli uomini che lo circondano, non ce la fa a tradire la moglie, che sente di amare, e con lei i figli, che pure ama.
Nei tanti momenti in cui si ritrova a pensare ossessivamente a questi fatti, Andrea cerca di convincere se stesso che lui non è come gli altri:

"...avevo l’anima. Per perderla avrei dovuto uccidere. Ma io non volevo farlo. Non me lo sarei perdonato. Dio non mi avrebbe perdonato. Io credevo in Dio. Loro no.".

Cosa manca al nostro italiano per essere felice?

"«Siamo una famiglia felice» disse mia moglie. «E molti ci invidiano, non credi?»Io ero così abituato a invidiare gli altri che non avevo mai creduto che qualcuno potesse invidiare me. O la mia famiglia. «In che senso?» chiesi.«Molta gente non ha ciò che abbiamo noi.»La fissai mentre filosofeggiava, con la birra tra le mani. «Non si amano. Non riescono a crescere i figli. Non vanno in chiesa la domenica...»Iasmine era superficiale. Perché noi la domenica in chiesa non ci andavamo regolarmente. Le bastava un sorso di birra e si sentiva perfetta. Dopo tre lattine mi avrebbe dichiarato amore eterno. «Sì, Andrea. Non sono uniti. Non sono sinceri. Sono degli esseri miserabili. Invidiosi come le lucertole.»«Perché le lucertole?» chiesi. «Perché sì» rispose lei."

... gli dice sua moglie, e Andrea vorrebbe crederci ma c'è quella parte oscura che è dentro di lui, che urla, strepita per venir fuori.
Andrea ha una doppia personalità: quella del marito/padre modello e quella nascosta, del trasgressore che va a prostitute, anzi con una sola di loro: la brasiliana Dejanira.

E intanto la testa macina pensieri perversi e malati, che generano frasi sconesse e interrotte, come lo è la sua stessa anima, la sua mente, che sembra smarrirsi tra le strade confusionarie di Rio.

Ad alimentare altri pensieri si aggiunge la notizia di un paio di assassinii, tra cui quello di uno dei dipendenti della azienda per la quale presta servizio; ma nell'ambito della narrazione questi omicidi passano in secondo piano, perchè al centro di questa Rio caotica e ricca di contraddizioni, bellezze e tentazioni, c'è per noi lettori solo lui, Andrea, frustrato e ingabbiato nella propria vita e nel proprio lavoro anonimi. troppo normali per renderlo felice.

Solo Dejanira può dargli ciò che vuole: ormai questo pensiero ha preso radice nella testa turbata di Andrea, che rischia di cadere in un vortice di fissazioni e morbosità pericolose...

Andrea riuscirà a restare ancorato alla realtà, conservando la propria anima, o asseconderà i propri istinti e fisse, perdendola?

Canto tutta la mia vita/ Cantarei toda minha vida

Para ver letra e tradução de outras músicas. clique aqui!
Para baixar essa música, clique aqui!


Italiano
Essa música foi gravada no ano 2009 no álbum "Amore Vero' (Amor verdadeiro)
Clique aqui para visitar o site de David Pacini.

Miei ricordi di bambino
Con la musica nel cuore
Gia sognavo di suonare
E la voglia di cantare
La mia viso su le spalle
Quella dolce cara mia
Mi ha seguito in questi anni
E é d'estata la mia vita.

Rit: Canto tutta la mia vita
Questa dolce serenata
Dove in sogno di un bambino
Ha cambiato mio destino
Canto tutta la mia vita
E l'ho detto (*go dito) piu che mai
La mia musica nel cuore
Io la canterò per voi.

Ma la vita a volte è amara
E ti mette ancora a prova
E quel sogno di bambino
Sembra essere lontano
Ma in mio cuore non si ha reso
Con la força e la speranza
Questa vera serenata
Per vuoi tutti adesso canta.

Rit: Canto tutta la mia vita...

Tradução para português

Minhas lembranças de criança
Com a música no coração
Já sonhava em cantar
E o desejo de cantar
Meu rosto sobre os ombros
Aquela minha doce querida
Me acompanhou todos esses anos
E assim foi a minha vida.

Ref: Cantarei toda a minha vida
Esta doce serenata
Onde o sonho de uma criança
Mudou o meu destino
Cantarei toda a minha vida
E eu disse  mais do que nunca
A minha música no coração
Vou cantar para você.

Mas a vida às vezes é amarga
E ainda nos apresenta provações
E aquele sonho de infância
Parece estar longe
Mas o meu coração não se fechou
Com forca e esperança
Esta verdadeira serenata
Por todos vocês agora quer cantar.

* Me chamou atenção as palavras "Go dito" (Eu disse), pelo menos é como eu ouvi na canção, esse é o dialeto vêneto, mas o cantor mora em Colbordolo que fica na região central da Itália e não no norte.

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher
Sujestão/suggestione: Vincenzo Lanciani

Blog Italiani in Brasile de cara nova, saiba o que mudou e suas vantagens.

domingo, 23 de outubro de 2016

Meus amigos, depois de chegar a 160 mil visualizações nada mais justo presentear vocês com um novo layout no blog. Agora ficou bem mais fácil encontrar as postagens. Agora também é possível comentar qualquer postagem, como essa por exemplo via Facebook, aliás eu gostaria muito que você comentasse logo aqui embaixo dessa publicação o que achou do novo modelo do blog. Achou mais fácil? Você preferia como era antes?

Saiba que você é que manda em nosso blog, suas sugestões serão avaliadas e postas em pratica, aproveite para sugerir mais alguma coisa que você julga necessário para o blog. Para ver como ficou a cara do blog, Clique aqui.

Chegamos a 160 mil visualizações

sexta-feira, 21 de outubro de 2016

É com muita felicidade no coração que estamos anunciando que chegamos hoje a marca de 160.000 visualizações, graças a você amigo leitor, nosso blog existe desde 2012 em 4 anos atingiu a marca de 100.000 (dia 23 de maio de 2016) e hoje, 5 meses depois conseguimos graças a você mais 60.000 visualizações, nossa meta é fechar 2016 com 200.000. Você quer nos ajudar com isso? Compartilhe essa postagem e concorra a R$ 100,00 no ITALIANI IN BRASILE PREMIADO.


L'italiano Vero/O Italiano de Verdade

Para ver letra e tradução de outras músicas, clique aqui.
Para baixar essa música, clique aqui. 

Veja um lindo testo que Ademar Lizot escreveu sobre essa música, clicando aqui.



Italiano


Lasciatemi cantare
con la chitarra in mano
lasciatemi cantare
sono un italiano

Buongiorno Italia gli spaghetti al dente
e un partigiano come Presidente
con l'autoradio sempre nella mano destra
e un canarino sopra la finestra
Buongiorno Italia con i tuoi artisti
con troppa America sui manifesti
con le canzoni con amore
con il cuore
con piu' donne sempre meno suore
Buongiorno Italia
buongiorno Maria
con gli occhi pieni di malinconia
buongiorno Dio
lo sai che ci sono anch'io

Lasciatemi cantare
con la chitarra in mano
lasciatemi cantare
una canzone piano piano
Lasciatemi cantare
perche' ne sono fiero
sono un italiano
un italiano vero

Buongiorno Italia che non si spaventa
e con la crema da barba alla menta
con un vestito gessato sul blu
e la moviola la domenica in TV
Buongiorno Italia col caffe' ristretto
le calze nuove nel primo cassetto
con la bandiera in tintoria
e una 600 giu' di carrozzeria
Buongiorno Italia
buongiorno Maria
con gli occhi pieni di malinconia
buongiorno Dio
lo sai che ci sono anch'io
Você deve estar pensando: Isso é um Gaúcho, e não um italiano!
Isso mesmo, é um gaúcho, mas como gaúcho descendente de italiano
a mistura dessas duas culturas que moram  no meu coração
merecem destaque, afinal quantos gaúchos de hoje são também italo-brasileiros?


Lasciatemi cantare
con la chitarra in mano
lasciatemi cantare
una canzone piano piano
Lasciatemi cantare
perche' ne sono fiero
sono un italiano
un italiano vero.
Lasciatemi cantare
con la chitarra in mano
lasciatemi cantare
una canzone piano piano
Lasciatemi cantare
perche' ne sono fiero
sono un italiano
un italiano vero.


Tradução para português

Deixem-me cantar
com o violão na mão
Deixem-me cantar
sou um italiano

Bom-dia Itália, com o espaguete "al dente"
e um partiidário como Presidente
com um radinho de pilha sempre na mão direita
e um canário sobre na janela
Bom dia Itália com os teus artistas
com muita America sobre os anúncios
com as canções com amor
com o coração
sempre com mais mulheres menos freiras
Bom dia Itália
Bomdia Maria
Com os olhos cheios de melancolia
Bom dia Deus
Sabes que eu existo também

Deixe-me cantar
Com o violão na mão
Deixe-me cantar
uma canção bem devegar
Deixe-me cantar
pois deles sou orgulhoso
sou um italiano
um italiano de verdade

Bom dia Itália que não se espanta
e com o creme de barba mentolado
com um terno terno 'risca de giz' azul
e as reprises domingo na TV
Bom dia Itáli com o café "ristretto"
as calças novas na primeira gaveta
com a bandeira na lavanderia
e um Fiat 600 baixo de carroceria
Bom dia Itália
Bomdia Maria
Com os olhos cheios de melancolia
Bom dia Deus
Sabes que eu existo também

Deixe-me cantar
Com o violão na mão
Deixe-me cantar
uma canção bem devegar
Deixe-me cantar
pois deles sou orgulhoso
sou um italiano
um italiano de verdade

Deixe-me cantar
Com o violão na mão
Deixe-me cantar
uma canção bem devegar
Deixe-me cantar
pois deles sou orgulhoso
sou um italiano
um italiano de verdade

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher

L'Appuntamento com Andrea Bocelli - letra, tradução e áudio para baixar

quinta-feira, 20 de outubro de 2016

Para ver letra e tradução de outras músicas, clique aqui.
Para baixar essa música, clique aqui.

Qual versão você gostou mais? Comente logo abaixo dessa postagem.





Italiano

Ho sbagliato tante volte ormai che lo so già
che oggi quasi certamente
sto sbagliando su di te ma una volta in più
che cosa può cambiare nella vita mia...
accettare questo strano appuntamento
è stata una pazzia!
Sono triste tra la gente
che mi sta passando accanto
ma la nostalgia di rivedere te
è forte più del pianto:
questo sole accende sul mio volto
un segno di speranza.
Sto aspettando quando ad un tratto
ti vedrò spuntare in lontananza!

Amore, fai presto, io non resisto...
se tu non arrivi non esisto
non esisto, non esisto...

È cambiato il tempo e sta piovendo
ma resto ad aspettare
non m'importa cosa il mondo può pensare
io non me ne voglio andare.
io mi guardo dentro e mi domando
ma non sento niente;
sono solo un resto di speranza
perduta tra la gente.

Amore è già tardi e non resisto...
se tu non arrivi non esisto
non esisto, non esisto...

Luci, macchine, vetrine, strade
tutto quanto si confonde nella mente
la mia ombra si è stancata di seguirmi
il giorno muore lentamente.
Non mi resta che tornare a casa mia
alla mia triste vita
questa vita che volevo dare a te
l' hai sbriciolata tra le dita.

Amore perdono ma non resisto...
adesso per sempre non esisto
non esisto, non esisto...

Tradução para português


Eu errei tantas vezes que já sei
Que hoje quase certamente
Estou errando com você
Mas mais uma vez o que pode mudar
Na minha vida
Aceitar este estranho encontro
Tem sido uma loucura.
Estou triste entre as pessoas que estão
Passando próximo a mim
Mas a saudade de te ver de novo
É mais forte que o pranto
Este sol em meu rosto acende
Um sinal de esperança
Estou esperando o momento quando verei você
Surgindo à distância.

Amor, venha depressa, eu não resisto
Se você não chega eu não existo
Não existo, não existo.

O tempo mudou e está chovendo
Me resta esperar
Não me importa o que o mundo pode pensar
Eu não quero andar
Eu olho pra dentro de mim e me pergunto
Mas não sinto nada
Sou só um resto de esperança
Perdida entre as pessoas.

 Amor, já é tarde e eu não resisto
Se você não chega eu não existo
Não existo, não existo.

Luzes, carros, vitrines, estradas, tudo que
Se confunde na mente
Minha sombra está cansada de me seguir
O dia morre lentamente.
Nada me resta a não ser voltar pra minha casa
Pra minha vida triste
Esta vida que eu quis dar a você
Escapou entre os dedos.

Amor, me perdoe, mas não resisto
Agora para sempre eu não existo
Não existo, não existo.

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher.

Coral Vozes do Prado de Antônio Prado-RS faz belíssima encenação, não deixe de ver o vídeo.

quarta-feira, 19 de outubro de 2016



O Coral Vozes do Prado de Antônio Prado-RS, faz uma belíssima apresentação alusiva aos 140 anos da imigração italiana no Brasil, é impossível não se emocionar com essa apresentação já que trata da partida dos imigrantes da Itália, basta se colocar no lugar de nossos antepassados deixando a Itália e partindo para um pais desconhecido sem conhecer nada e ninguém.

El Coral Vozes do Prado de Antônio Prado-RS, ga fato una belìssima presentassion per i sento quaranta ani dela imigrassion taliana ntel Brasil, ze una tribulassion non piader con questo che lori ga fato, bisogna solche métersi nel posto dei nostri bisnoni, lassiando l'Itàlia e ndando a un paese straniero sensa conosser niente e nissun.

La banda della musica/ A banda da música

terça-feira, 18 de outubro de 2016

Para ver letra e tradução de outras músicas, clique aqui.
Para baixar o áudio dessa música, clique aqui.



Italiano

Arriva, arriva, la banda della musica
Se stiamo tutti insieme, ma che serata mìtica.
Arriva, arriva anche la fisarmónica,
La festa si moltìplica che gran felicità.

Cantando e ridendo io me diverto tanto
Se accende la balera aspetto solo te, 
Ci sono tanti amici, simpacici e felici
E hanno tanta voglia di ballar, 
Ci basta una canzone per dare l’emozione
Cantando tutti in coro insieme a noi.


Tradução para português

Está chegando, está chegando, a banda da música
Se estamos todos juntos, mas que noitada lendária
Está chegando, está chegando, também o acordeon
A festa se multiplica quanta felicidade.

Cantando e rindo, eu me divirto muito
Se enche a sala de baile, espero só você
Somos tantos amigos, simpáticos e felizes
E temos tanta vontade de dançar
Basta apenas uma canção, para dar a emoção
Cantando todos em coro junto com a gente.

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher.

Varda el Bepi nantra volta!!!!!

Varda cosa el Bepi ga fato dopo de inrabiarse con la so dona che voléa portar la so mama ndar spasso ensieme con lori, imagina sol, tuto ga scominsià ntela luna di miel, credeve valtri se vol ma la vècia ga ndato ensieme con lori.



Quer aprender TALIAN? Então clique aqui pra saber mais.

Vivo per lei/Vivo por ela - Música com letra, tradução, áudio para baixar e vídeo.

segunda-feira, 17 de outubro de 2016

Para ver letra e tradução de outras músicas, clique aqui.
Para baixar essa música, clique aqui.

Andrea Bocelli e Laura Pausini



              Italiano                                Portugûes


Vivo per lei da quando sai
la prima volta l'ho incontrata
non mi ricordo come ma
mi è entrata dentro e c'è restata
Vivo per lei perché mi fa
vibrare forte l'anima
vivo per lei e non è un peso
Vivo per lei anch'io lo sai
e tu non esserne geloso
lei è di tutti quelli che
hanno un bisogno sempre acceso
come uno stereo in camera
di chi è da solo e adesso sa
che è anche per lui, per questo
io vivo per lei
È una musa che ci invita
a sfiorarla con le dita
atraverso un pianoforte
la morte è lontana
io vivo per lei
Vivo per lei che spesso sa
essere dolce e sensuale
a volte picchia in testa una
è un pugno che non fa mai male
Vivo per lei lo so mi fa
girare di città in città
soffrire un po' ma almeno io vivo
È un dolore quando parte
Vivo per lei dentro gli hotels
Con piacere estremo cresce
Vivo per lei nel vortice
Attraverso la mia voce
si espande e amore produce
Vivo per lei nient'altro ho
e quanti altri incontrerò
che come me hanno scritto in viso
io vivo per lei
Io vivo per lei
sopra un palco o contro ad un muro
Vivo per lei al limite
anche in un domani duro
Vivo per lei al margine
Ogni giorno una conquista
la protagonista sarà sempre lei
Vivo per lei perché oramai
io non ho altra via d'uscita
perché la musica lo sai
da vero non l'ho mai tradita
Vivo per lei perché mi da
pausa e note in libertà
Ci fosse un'altra vita la vivo
la vivo per lei
Vivo per lei la musica
Io vivo per lei
Vivo per lei è unica
Io vivo per lei
Io vivo per lei
Io vivo per lei
Vivo por ela, você sabe, desde
a primeira vez que eu a encontrei
Não me lembro como, mas
ela entrou em mim e permaneceu aqui
Vivo por ela porque faz
vibrar forte a minha alma
Vivo por ela e não é um peso
Vivo por ela também, você sabe
e não tenha ciúmes
Ela é de todos aqueles que
têm uma necessidade sempre acesa
como um estéreo no quarto
Para quem é sozinho e agora sabe
Que ela é também pra ele, por isso
Eu vivo por ela
É uma musa que nos convida
A tocá-la com os dedos
Em um piano
A morte fica muito longe
Eu vivo por ela
Vivo por ela que muitas vezes sabe
ser doce e sensual
Algumas vezes te aturde, mas
é um golpe que nunca machuca
Vivo por ela, eu sei que me faz
viajar de cidade em cidade
e sofrer um pouco, mas pelo menos eu vivo
É doloroso quando ela parte
Vivo em hotéis por ela
Com prazer extremo cresce
Vivo por ela em um vórtex
Através da minha voz,
se expande e produz amor
Vivo por ela, nada mais eu tenho
E quantos outros encontrarei
Que, como eu, tem escrito no rosto:
"Eu vivo por ela"
Eu vivo por ela
Em cima de um palco ou contra um muro
Vivo por ela até o limite,
até mesmo num amanhã árduo
Vivo por ela até a margem
Todo dia, uma conquista
A protagonista será sempre ela
Vivo por ela porque agora
Eu não tenho outra saída
Porque, você sabe, a música
é algo que verdadeiramente nunca traí
Vivo por ela porque ela me dá
Pausas e notas com liberdade
Se houvesse uma outra vida, eu a viveria
viveria por ela
Vivo por ela, a música
Eu vivo por ela
Vivo por ela, ela é única
Eu vivo por ela
Eu vivo por ela
Eu vivo por ela

Postagem e tradução/Pubblicazione e traduzione: Jaciano Eccher
Topo